Driekoningen

Op 6 januari vieren we Driekoningen.

De drie wijzen kwamen uit een verre wereld.
Ze hadden alle drie een ster gezien.
Ze wisten dat die ster betekende: de nieuwe koning van de joden is geboren.
Ze volgden daarom de ster.
Ze moesten en zouden de nieuwe koning ontmoeten, ook al was het een verre tocht en moesten ze lang reizen.

Ze groetten Jezus zoals je dat doet met een echte koning.
Daarom hadden ze dure geschenken mee voor Jezus: goud, wierook en mirre:

  • Wierook staat symbool voor de goddelijkheid.
    Als men in die tijd iemand wierook cadeau gaf, betekende dat: jij staat vast en zeker dicht bij God.
  • Goud is het geschenk bij uitstek om aan een koning te geven.
    In die tijd waren het alleen koningen die goud cadeau kregen.
  • Mirre werd onder andere gebruikt als zalf.
    Mensen wreven er zich soms mee in.
    Maar die zalf werd ook gebruikt om een dood lichaam mee in te wrijven.
    Dat was zo de gewoonte in die tijd.
    Daarom kunnen we zeggen dat het geschenk ook al een beetje verwijst naar de dood van Jezus.
    De dag die we herdenken op Goede Vrijdag.


Met deze feestdag komt ook een einde aan de kerstperiode.
Hopelijk komen al jouw wensen voor het nieuwe jaar uit.
We wensen het jou alvast van harte toe!



Drie leuke reportages uit het VTM-Nieuws van de voorbije jaren:

1)


2)


3)


Het bekendste driekoningenliedje:

Gezongen ...


... of met een dansje:


Nog een ander liedje:


Een modern driekoningenlied:


Rond het feest van Driekoningen gaan sommige kinderen sterzingen.
Ze schenken geld aan de wereld.
Het gaat naar mensen die het moeilijk hebben.
Ze schenken het dus eigenlijk ook aan Jezus.
Een vraagje: wat schenk jij aan de wereld en dus eigenlijk ook een beetje aan Jezus?



En ten slotte een clipje voor onze oudere leerlingen:




Tips

Leuke kleurplaten


Leuke links


Wist je dat ...

  • in de orthodoxe kerk op 6 januari Kerstmis gevierd wordt?
  • de maandag na Driekoningen in de provincie Antwerpen 'Verloren Maandag' wordt genoemd?
    Een van mijn oud-leerlingen dacht zelfs dat het 'Vervallen Maandag' was, maar dat bestaat uiteraard niet.

    Meer informatie over deze eeuwenoude traditie ...
    Folkloristisch weetje: 'Verloren Maandag ... Worstenbrood'
    Lekker, iedere bakker maakt het, iedereen eet het .. en graag, doch meestal zonder de bedenking te maken van waar en van wat komt deze jaarlijkse gewoonte voort.
    Er was eens ... nee ... het is geen sprookje, hetgeen volgt berust op gezonde gegevens.
    In de middeleeuwen, in ons Antwerpen, waren de ambachten verenigd in de Gilden: bakkers, smeden, bontwerkers, vleeshouwers, enz.
    Ze hadden hun Gildenhuizen met of zonder kapel. Het was hun trots (wij zijn er nu nog fier op). Bekijk de Grote Markt en het Vleeshuis.
    Het Vleeshuis is het pronkstuk van de vleeshouwersgilde. De straten kortbij herinneren nog aan hun ambachtactiviteiten: de Bloedberg, er werd op de straat geslacht (stel U voor !!!), de Braderijstraat, bakken en braden gebeurde ook buiten.
    Hun gilde had de regels van gesloten kring zover doorgedreven, dat een huwelijk alleen mocht aangegaan worden tussen jongelui van de Gildenbroeders (Stel dat er geen mooie beenhouwersmannekens meer waren ... Zeg va, ik zie die van de smid graag.).
    Als gezellen (leerlingen) zich wilden vestigen of opgenomen worden in een Gilde, moesten zij het bewijs van hun vakmanschap, vaardigheid en waardigheid leveren door een of meerdere werkstukken te maken, een soort examen dus.
    Dit gebeurde eenmaal per jaar op de eerste maandag na Driekoningen, deze dag werd er niet gewerkt door de gildenbroeders, maar ze waren wel aanwezig om de werkstukken te beoordelen, dit was voor hen dus een verloren dag en vermits deze proeven altijd op deze maandag gebeurden werd dat in de volksmond 'Verloren Maandag'. Er moest ook gegeten worden en daar zorgden de bakkers en de vleeshouwers voor: gebraden vlees en versgebakken brood, totdat er iemand op het idee kwam (we weten niet of het bakker of een vleeshouwer was) een eind worst in de deeg te wikkelen, zodoende moest er maar eenmaal gebakken worden (van energiebesparing gesproken). En dat het lekker zal geweest zijn, dat weten we nu nog.
    Ieder jaar op de eerste maandag na Driekoningen werd dit herhaald en is dit tot heden een vast gebruik gebleven. Uit de folklore tot ons gekomen.
    Let wel, het is een Antwerpse traditie welke in de andere provincies niet bestaat of bestond. Smakelijk.
    --> Deze tekst werd ons bezorgd door onze oud-collega wijlen Meester Hubert Beukeleers.


     

Voor de mama's en de papa's

Gorki, een van mijn favoriete Nederlandstalige groepen, heeft ook een liedje met de titel 'Driekoningen'.
Maar bij hen gaat het verhaal net iets anders ...